| Kriochirurgia Kriochirurgia jest metodą tanią, prostą i bezpieczną, pozbawioną praktycznie powikłań, dobrze akceptowaną przez pacjentki i lekarzy, która znajduje szerokie zastosowanie w praktyce ginekologicznej, szczególnie ambulatoryjnym leczeniu pacjentek ze zmianami nie nowotworowymi oraz stanami przedrakowymi, a w wybranych przypadkach nowotworowymi w obrębie części pochwowej szyjki macicy, pochwy i sromu. Powstające w wyniku kriochirurgii blizny, co podkreśla wielu autorów są elastyczne i delikatne, czynnościowo nie odbiegają od otaczających tkanek, nie upośledzają więc funkcji rozrodczych. Kriochirurgia nie powoduje zaburzeń w rozwieraniu się szyjki macicy w trakcie ewentualnego porodu. U większości pacjentek nie występują żadne dolegliwości bólowe związane z wykonaniem zabiegu. Dolegliwości towarzyszące zabiegowi bardziej są związane z założeniem wzierników pochwowych oraz lękiem przed spodziewanym bólem. U części pacjentek zdarzają się niewielkie dolegliwości bólowe w podbrzuszu, przypominające skurcze macicy w trakcie miesiączki, głównie w pierwszym cyklu zamrażania. Zalety krioterapii:
Wskazania do kriochirurgii w ginekologii
Kwalifikacja do zabiegu powinna obejmować dokładną diagnostykę kliniczną, cytologiczną i ewentualnie histopatologiczną . Należy pamiętać, że po zabiegu nie uzyskamy materiału do badania histopatologicznego. Zmiany na tarczy części pochwowej powinny być ocenione cytologicznie lub kolposkopowo. W przypadku nieprawidłowego obrazu kolposkowego, badanie powinno być uzupełnione badaniem histopatologicznym wycinków celowanych i wyskrobin z kanału szyjki macicy. Podobnie postępujemy w przypadku zmian w pochwie lub na sromie. Technika zabiegu Do zamrożenia tkanki można użyć aparatów na ciekły azot (LN2) lub podtlenek azotu (N20). Sam zabieg krioterapii w szyiki macicy i sromu jest prosty przeprowadza się go ambulatoryjnie. Na fotelu ginekologicznym badając pacjentkę należy uwidocznić część pochwową szyjki macicy, we wzierniku.. Po przetarciu szyjki z nadmiaru śluzu dobieramy odpowiedni kształt sondy do kształtu wielkości szyjki macicy oraz rozległości zmiany, którą chcemy usunąć. Nie zamrożonym krioaplikatorem dotykamy do tkanki. Uruchamiamy mrożenie. Końcówka przymarza do tkanki w ciągu 4-10 sekund. Wykonujemy zabieg zamrożenia, którego czas wynosi od 2 do 5 minut. Pamiętać należy, że efekt, skuteczności mrożenia i głębokość martwicy tkanki nie korelują bezpośrednio z czasem zamrażania, lecz wykazano, ze występuje zależność między szerokością pola zaszronienia wokół sondy, a głębokością martwicy tkanki. Zasięg mrożenia zależny jest od typu sondy, budowy, anatomicznej szyjki, czasu mrożenia i ciśnienia gazu Tak więc w czasie mrożenia należy obserwować pole zaszronienia wokół sondy Po zakończeniu zabiegu rozmrażamy końcówkę w ciągu kilku sekund przez wyłączenie przepływu gazu. Dopiero po rozmrożeniu możemy odjąć ją od szyjki macicy Nie wolno odrywać jej wcześniej, gdyż możemy wyrwać ją razem z przymarzniętą tkanką. Powtórne zamrożenie wykonujemy zaraz po zupełnym rozmrożeniu tkanki, które następuje ciągu kilku do kilkunastu minut. Zabieg zamrożenia wykonujemy jak najszybciej po miesiączce, tak, aby do następnej miesiączki szyjka była wygojona lub mocno podgojona. Ponadto należy uprzedzić pacjentkę, że w czasie zamrażania w wyniku działania niskiej temperatury mimo, że zabieg jest bezbolesny może odczuwać skurcze dołem brzucha są to skurcze macicy na skutek przyłożenia niskiej temperatury do szyjki oraz wystąpić mogą objawy naczynioruchowe w postaci zaczerwienienia twarzy. Objawy te ustępują w ciągu kilku minut po zakończeniu zabiegu. Przebieg gojenia Na skutek uszkodzenia tkanki w wyniku działania niskiej temperatury już w pierwszej dobie po zabiegu pojawiają się obfite wodniste upławy (leucarrhoea), które utrzymują się od 10 do 14 dni, o czym pacjentka powinna zostać poinformowana. Jest to spowodowane wydzieleniem się tkanek martwiczych. W pierwszych dobach po zabiegu obserwuje się obrzęk obszaru. który uległ zamrożeniu z przekrwieniem i wybroczynami w otaczających zdrowych tkankach. Przez okres 4-6 tygodniu po zabiegu nie zaleca się kontaktów seksualnych, kąpieli w wannie i korzystanie z basenów i kąpielisk wodnych. Pierwsza kontrola po zabiegu w gabinecie ginekologiczno- położniczym to okres 4-6 tygodni. |